والدین، اغلب موارد نمی توانند به درستی تشخیص دهند که فرزندشان چه مشکلی دارد و جدی‌تری مسئله ای که نیاز به کمک حرفه‌ای دارد چیست؟ بیشتر بچه‌ها در برخی از زمینه‌های زندگی مشکلاتی دارند. با این حال، اگر کودک شما به طور مداوم در عملکرد رفتاری، عاطفی و اجتماعی خود با مشکل مواجه می شود، زمان مراجعه به مشاوره کودک فرا رسیده است. ا

اگر این علائم در کودک خود مشاهده کردید، شما به کمک متخصص روانشناس مشاور کودک نیاز دارید.

مراقب علائم رفتاری

علائم خودزنی و خودکشی را جدی بگیرید.

آیا کودک شما علائمی از خودزنی، خودکشی یا تهدید به آسیب رساندن به خود را دارد؟ بریدن یا سایر اعمال آسیب رساندن به خود (مانند سوزاندن، خراشیدن، کندن پوست و غیره) نشانه هایی هستند که کودک شما به کمک دکتر مشاوره کودکان نیاز دارد.

حتی اگر فرزند شما واقعاً به خودش صدمه نزده است، نسبت به تهدیدهایی که در مورد آسیب رساندن به خودش وجود دارد، هوشیار باشید. بعضی از رفتارهای کودکان محسوس نیست، مانند “من می خواهم بمیرم” یا ظریف تر مانند، “من باید خودم را تنبیه کنم.”

به حرف هایی که میزند خوب گوش دهید.

جملاتی که فرزندتان بیان می کند می تواند به شما کمک کند که بفهمید که در دنیای درونی او چه مشکلاتی وجود دارد. کودکان نمی توانند افکار و احساسات خود را مانند بزرگسالان بیان کنند. اما صحبت های آنها اشاره هایی به مشکلاتشان دارد.

به صحبت هایی که اشاره به مشکلات کودک شما دارد با دقت گوش کنید. مانند جملات مکرری مثل “من نمی خواهم به مدرسه بروم زیرا بچه های دیگر من را مسخره می کنند.”

رفتارهای دردسرساز را بررسی کنید.

بعضی رفتارها به وضوح نشان می دهد که فرزند شما به روانشناس کودک نیاز دارد. این نوع رفتارهای مشکل ساز عبارتند از: طغیان خشم، عصبانیت های غیرقابل کنترل، رفتارهای پرخاشگرانه، یا گریه کردن شدید.

رفتارهای کتک زدن، گاز گرفتن یا لگد زدن نسبت به خود یا دیگران از اشاره به دردسرهای بزرگتری دارند.

به تغییرات عملکرد کودک توجه کنید.

هر تغییر مهم و در عین حال غیرقابل توضیحی در رفتار یا عملکرد فرزندتان باید زنگ خطر را برای شما به صدا درآورد. از دیدگاه مشاور کودک مشکلات اساسی یک شبه ظاهر نمی شوند.

شب ادراری، مشکلات خواب، اضطراب جدایی ناگهانی، تغییرات غذا خوردن، گوشه گیری، و قلدری کردن همگی به مسئله بزرگتری اشاره می کنند.

نظر دیگران را نیز جویا شوید.

قبل از تصمیم گیری برای رفتن به مرکز مشاوره کودک، ممکن است با تماس با دیگران از میزان مشکل آگاه شوید. اغلب اوقات، رفتارهای مشکل ساز کودک منحصر به محیط خانه نیست. فرزند شما ممکن است در سایر عملکردهای تحصیلی یا ورزشی مشکلاتی داشته باشند. دیگرانی که با کودک شما تعامل دارند نیز ممکن است تغییراتی را در نگرش یا عزت نفس کودک شما مشاهده کنند.

شما باید با همسر یا معلمان کودک خود صحبت کنید تا ببینید آیا آنها رفتارهای نگران کننده ای را مشاهده کرده اند یا خیر. همچنین شما می‌توانید از معلمان، مربیان، مشاوران مدرسه یا مشاوره روانشناسی کودکان برای ارزیابی عملکرد کودکتان کمک بخواهید.

با فرزندتان ارتباط برقرار کنید.

تشخیص سلامت رفتاری و عاطفی فرزندتان همیشه آسان نیست. برای درک بهتر آنچه در دنیای کودک شما اتفاق می افتد، بایدخطوط ارتباطی خودتان را با گسترش دهید. برای تعامل سازنده با کودک خود موارد زیر انجام دهید:

قبل از اینکه از فرزندتان کاری بخواهید، با او ارتباط برقرار کنید.

به گونه ای با کودک خود صحبت کنید که متناسب با سطح رشد او باشد.

نگرشی مثبت به فرزندتان داشته باشید.

به جای ناامیدی یا عصبانیت نسبت به فرزندتان ابراز نگرانی کنید.

از تهدید یا قضاوت کردن کودک اجتناب کنید.

قبل از صحبت کردن به کودک خود فرصت دهید تا افکار و جملات خود را تمام کند.

برای اینکه فرزندتان بیشتر صحبت کند، سؤالات باز پاسخ از او بپرسید.

بررسی مسائل اجتماعی و عاطفی

تغییرات بزرگ زندگی فرزندتان را بررسی کنید.

تغییرات ناگهانی زندگی ممکن است سلامت روانی یا عاطفی کودک شما را مختل کند. از دست دادن یکی از عزیزان یا طلاق والدین می تواند بر عملکرد کودک تأثیر منفی بگذارد. با دقت بررسی کنید که آیا تغییرات اخیر زندگی بر آنها تأثیر می گذارد یا خیر؟

اگر به نظر می‌رسد کودک شما بعد از چند هفته غذا نمی‌خورد، نمی‌خوابد یا عملکرد طبیعی خود را ندارد، بهتر است با یک مشاور کودک صحبت کنید.

به غم، خستگی یا گریه نامتعارف توجه کنید.

اگر کودک شما شاد و پرانرژی بوده است و اخیراً به نظر می رسد که بیش از حد خسته یا بی حوصله است، بهتر است با مشاوره کودکان صحبت کنید. توجه داشته باشید که آیا تغییر در خلق و خو یا انرژی فرزندتان به طور ناگهانی اتفاق می افتد یا در نتیجه یک محرک خاص است.

اطلاعات دقیق از این تغییرات می تواند به مشاور کودک شما کمک کند تا بفهمد چگونه به فرزندتان کمک کند.

رابطه اجتماعی کودک را ارزیابی کنید.

کودکانی که دچار مشکل هستند ممکن است از دوستان و خانواده خود دور شوند. اگر به نظر می‌رسد که فرزندتان دیگر نمی‌خواهد با دوستان یا خواهران و برادرانش بازی کند یا با آنها معاشرت کند، به دلیل آن توجه کنید. انزوای اجتماعی یا کناره گیری از دیدگاه مشاوره کودک نشانه یک مشکل اساسی است.

بهتر است از فرزندتان در مورد این تغییرات سوال بپرسید: “عزیزم، متوجه شدم که دیگر برای بازی با دوستانت بیرون نمی روی. آیا می خواهی در مورد آن صحبت کنی؟”

به دردهای جسمانی بی دلیل توجه کنید.

اگر کودک شما دائماً در مورد معده درد، سردرد یا سایر علائم جسمانی ناله می کند، به شکایات او را توجه کنید. این مشکلات باید با مراجعه به پزشک، استراحت حل شود، مگر اینکه کودک بیماری تشخیص داده نشده ای داشته باشند.

اگر به نظر می رسد هیچ چیز این مشکلات را کاهش نمی دهد، ریشه این شکایات جسمانی ممکن است در عملکرد عاطفی کودک شما باشد.

به فشارهای خانوادگی خود توجه کنید.

مشکلات فرزندتان بر خانواده شما تأثیر می گذارد. اگر شما و همسرتان در مورد نحوه تربیت فرزند اختلاف نظر دارید، یا اگر خواهر و برادرها اغلب شکایت می کنند که همه چیز حول محور یک فرزند می چرخد، ممکن است نیاز به کمک مشاور تربیت کودک داشته باشید.

رها کردن و بی توجهی به این مشکلات به آسیب های جبران ناپذیری در زندگی خانوادگی شما منجر می شود.

رفتن به تراپی

نگرانی های خود را مستند کنید با جمع آوری اطلاعات بهتر می توانید به دکتر مشاوره کودکتان اطلاع دهید. حتی پس از مراجعه به روانشناس کودک، به نظارت بر رفتارهای فرزند خود ادامه دهید.

این اطلاعات از کودک شما می تواند به هدایت تیم مراقبت های مرکز مشاوره کودک در جهت درست کمک کند.

به علائم بیماری های پزشکی با دقت نگاه کنید.

توجه داشته باشید که یک بیماری جسمانی حتما علائمی ایجاد می کند. علاوه بر مسائل رفتاری، اجتماعی و عاطفی، ممکن است فرزند شما یک مشکل پزشکی اساسی داشته باشد که باید به آن رسیدگی شود. ژنتیک، عدم تعادل هورمونی و آسیب به سیستم عصبی مرکزی همگی می توانند بخشی از این مشکل باشند.

حتی چیز ساده ای مانند خروپف کردن ممکن است با مشکلات رفتاری در کودکان مرتبط باشد.

با دکتر یا رونشناس کودک خود مشورت کنید.

در مورد گزینه های درمانی با دکتر مشاوره کودکتان همکاری کنید. برای درمان مشکلات کودک شما، قبل از هر چیز باید به درستی این مشکلات ارزیابی شود. شما باید نقش فعالی در این فرآیند ایفا کنید تا اطمینان حاصل کنید که کودک شما تشخیص مناسب و توصیه های درمانی موثری را دریافت می کند. شما می توانید با ارائه اطلاعات دقیق به دکتر مشاوره کودکان خود به تسهیل این روند کمک کنید. این به پزشک کمک می کند تا تشخیص و توصیه های درمانی مناسبی را ارائه دهد.

در مورد سلامت فرزندتان سؤالاتی بپرسید و نگرانی های خود را با مشاور کودک درمیان بگذارید.

گزینه‌های درمانی مختلفی برای کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری وجود دارد، اما تشخیص صحیح کلید درمان موفقیت‌آمیز است.

توجه داشته باشید که دارو ممکن است به عنوان بخشی از درمان کودک شما توصیه شود.

بهترین مشاور کودک را انتخاب کنید.

درمانگری را پیدا کنید که با ارزش ها و نیازهای کودک شما همسو باشد. حتی اگر از طریق ارجاع به یک مشاور کودک متصل می شوید، باز هم در مورد انواع مختلف درمان و انواع درمانگران در منطقه خود تحقیق کنید.

به دنبال مشاوره کودکی باشید که آموزش های ویژه ای برای کار با کودکان و نوجوانان دیده باشد.

به خاطر داشته باشید که هر درمانگری مناسب کودک شما نیست. به رواشناس کودکتان زمان بدهید تا ارتباط برقرار کنند، اما اگر به نظر می رسد فرزندتان با مشاور جدید ارتباط برقرار نمی کند، آماده تعویض با رواشناس کودک دیگری باشید.

روند مشاوره را برای کودک خود توضیح دهید.

هنگامی که مشخص شد که فرزند شما به یک مشاور کودکان مراجعه خواهد کرد، باید فرآیند مشاوره را به نحوی که آنها می فهمند برایشان توضیح داد. توضیح دهید که یک درمانگر می تواند به رفع نیازهای آنها کمک کند.[16]
ممکن است بگویید، “من و پدرت متوجه شده ایم که نمرات شما بسیار کاهش یافته است. شما همچنین از گروه موسیقی خودداری می کنید و با دوستان خود همنشینی نمی کنید. ما فکر می کنیم ممکن است برای شما مفید باشد که فردی را ببینید که با بچه هایی کار می کند که مشکل دارند. “