عشق آنقدر غیرقابل توضیح است که برای توضیح آن به کمک علم نیاز داریم. به هر حال، روانشناسان در مورد چگونگی و چرایی عاشق شدن افراد حرف های زیادی برای گفتن دارند.

چرا مردم عاشق می شوند؟ چرا برخی از انواع عشق بسیار پایدار و برخی دیگر زودگذر هستند؟ روانشناسان و محققان چندین نظریه مختلف از روانشناسی عشق را برای توضیح چگونگی شکل گیری و تداوم عشق ارائه کرده اند.

عشق چیست؟؟ عشق یک احساس اولیه انسانی است، اما درک اینکه چگونه و چرا اتفاق می افتد آسان نیست. در واقع، برای مدت طولانی، بسیاری از مردم معتقد بودند که عشق چیزی اسرارآمیز و معنوی است که علم نمی تواند آن را به طور کامل درک کند.

از نظر روانشناسی عشق چیست؟

عشق مجموعه ای از احساسات و رفتار است که با صمیمیت، اشتیاق و تعهد امضا می شود. عشق شامل طیفی از احساسات مثبت از جمله شادی، هیجان، رضایت از زندگی و سرخوشی است، اما همچنین می تواند منجر به احساسات منفی مانند حسادت و استرس بشود.

نشانه های عشق چیست؟ علم روانشناسی در مورد عشق بین احساس «دوست داشتن» و «عاشق بودن» تمایز قائل شده اند.

از کجا بفهمیم که پسری به ما علاقه دارد؟ برای پاسخ به این سوال مقاله نشانه های پسر عاشق را بخوانید.

انواع عشق از نظر روانشناسی

همه اشکال عشق یکسان نیستند و روانشناسان انواع مختلفی از عشق را که افراد ممکن است تجربه کنند شناسایی کرده اند. این انواع عشق عبارتند از:

دوستی :

این نوع عشق شامل دوست داشتن و به اشتراک گذاشتن درجه خاصی از صمیمیت با فردی است که فکر می کنید به او علاقه دارید.

شیفتگی :

این شکلی از عشق است که اغلب شامل احساسات شدید جذابیت بدون احساس تعهد است. اغلب در اوایل یک رابطه اتفاق می افتد و ممکن است به عشقی پایدارتر تبدیل شود.

عشق پرشور:

این نوع عشق با احساسات شدید اشتیاق و جاذبه مشخص می شود. اغلب شامل وابستگی شدید به شخص مقابل و نیاز به حفظ نزدیکی فیزیکی ثابت است.

عشق دلسوزانه :

این شکل از عشق با اعتماد، محبت، صمیمیت و تعهد مشخص می شود.

عشق نافرجام :

این شکل از عشق زمانی اتفاق می‌افتد که فردی به دیگری عشق می‌ورزد که شخص مقابل احساسات مشابهی به او ندارد و این یک عشق یک طرفه است.

عشق پدیده ای بیولوژیکی است یا فرهنگی؟

برخی از روانشناسان معتقدند که عشق یکی از احساسات اساسی انسان است، درست مانند شادی یا خشم، در حالی که برخی دیگر معتقدند که این یک پدیده فرهنگی است که تا حدودی به دلیل فشارها و انتظارات اجتماعی به وجود می آید.

تحقیقات روانشناسی عشق نشان داده است که عشق رمانتیک در همه فرهنگ ها وجود دارد، که نشان می دهد عشق دارای یک مؤلفه بیولوژیکی قوی است. جستجو و یافتن عشق بخشی از طبیعت انسان است. با این حال، فرهنگ می تواند به طور قابل توجهی بر نحوه تفکر، تجربه و ابراز عشق رمانتیک افراد تأثیر بگذارد.

چگونه عاشق شدن را تمرین کنیم؟

هیچ راه واحدی برای تمرین عشق وجود ندارد. زیرا هر رابطه ای منحصر به فرد است و هر فردی نیازهای خاص خود را دارد. برخی از کارهایی که می توانید برای نشان دادن عشق انجام دهید عبارتند از:

مایل باشید که انعطاف پذیر باشید

مایل به بخشش باشید

حاضر باشید وقتی اشتباه می کنید عذرخواهی کنید

بگذارید بدانند که شما به او توجه می کنید

به آنچه می گویند گوش دهید

گذراندن وقت با طرف مقابل را در اولویت قرار دهید

حرکات و اعمال محبت آمیز را متقابلاً انجام دهید

ویژگی های خوب آنها را بشناسید و به رسمیت بشناسید

چیزهایی را در مورد خودتان به اشتراک بگذارید

ابراز محبت کنید

عشق بی قید و شرط را نشان دهید

مشکلات بالقوه عشق

مسیر عشق هرگز هموار نیست. بنابراین همیشه در این مسیر مشکلات، درگیری‌ها، سوء تفاهم‌ها و ناامیدی‌ها وجود خواهد داشت که می‌تواند منجر به ناراحتی یا دلشکستگی شود.

بنابراین در حالی که عشق با مجموعه ای از احساسات مثبت همراه است، می تواند با تعدادی از احساسات منفی نیز همراه باشد. برخی از مشکلات بالقوه تجربه عشق عبارتند از:

اضطراب

افسردگی

افزایش استرس

حسادت

وسواس

کنترل

غمگینی

افراد ممکن است برخی از احساسات منفی مرتبط با عشق را تجربه کنند، اما اگر آن احساسات منفی بیشتر از احساسات مثبت باشد، می تواند مشکل ساز شود. مشاوره خانواده می تواند در شرایطی که زوج ها برای مقابله با استرس یا مسائل عاطفی به کمک نیاز دارند مفید باشد.

در زیر دو نظریه اصلی عشق از دیدگاه روانشناسی ارائه شده است.

دوست داشتن در مقابل عاشق بودن

از نظر روانشناسی عشق، عشق رمانتیک از سه عنصر تشکیل شده است:

دلبستگی

مراقبت

صمیمیت

از دیدگاه روانشناسی عشق، گاهی اوقات ما مورد توجه و علاقه دیگران قرار می گیریم. درنتیجه  ما از گذراندن وقت با آن شخص لذت می بریم و می خواهیم در کنار او باشیم، اما این لزوماً واجد شرایط عشق نیست. در عوض، از این احساس به عنوان دوست داشتن می توان یاد کرد.

از سوی دیگر، عشق بسیار عمیق تر، شدیدتر از دوست داشتن است و شامل میل شدید به صمیمیت و دلبستگی است. افرادی که حس دوست داشتن نسبت به همدیگر دارند از همراهی با یکدیگر لذت می برند، در حالی که آنهایی که «عاشق» هستند به همان اندازه که به نیازهای خود اهمیت می دهند، به نیازهای عشق شان نیز اهمیت می دهند.

دلبستگی شامل نیاز به دریافت توجه، تایید و ارتباط با شخص دیگر است. مراقبت شامل بها دادن به نیازها و شادی دیگران به اندازه نیازهای خود است. صمیمیت شامل به اشتراک گذاشتن افکار، خواسته ها و احساسات با طرف مقابل است.

بر اساس این تعریف، در هر عشقی دوست داشتن وجود دارد ولی هر دوست داشتنی عشق نیست.

عشق دلسوزانه در مقابل عشق پرشور

از نظر روانشناسی عشق، دو نوع اساسی عشق وجود دارد:

عشق دلسوزانه

عشق پرشور

عشق دلسوزانه با احترام متقابل، وابستگی، محبت و اعتماد به یکدیگر مشخص می شود. عشق دلسوزانه معمولاً از احساس درک متقابل و احترام مشترک نسبت به یکدیگر ایجاد می شود.

عشق پرشور با احساسات شدید، کشش جنسی، اضطراب و محبت زیاد مشخص می شود. وقتی این احساسات شدید متقابل باشد، افراد احساس شادی و رضایت می کنند. اما اگر عشق یک طرفه باشد منجر به احساس ناامیدی می شود. علم روانشناسی عشق معتقد است که عشق پرشور گذرا است و معمولا بین 6 تا 30 ماه طول می کشد.

از نظر روانشناسان، عشق پرشور زمانی به وجود می‌آید که اولا شما با ایده‌های از پیش تعیین‌شده‌اش در مورد عشق ایده‌آل مواجه می‌شوید، دوما زمانی که شما برانگیختگی شدیدی را در هنگام دیدن فرد مورد علاقه تان تجربه می‌کنید.

زمانی یک عشق پرشور به یک عشق دلسوزانه منجر می شود که احساسات دو نفر بسیار پایدارتر باشد.